(usa ka pagpamalandong)
Masanag ang kahaponon.
Ang mga panganod sa sidlakan
minunot lamang sa hinayng gimok sa hangin.
Ang isla sa Sugbo nagpabiling malinawong
naghandukaw, daw usa ka binuhat
nga nagsud-ong sa madanihong lumba
sa gagmayng balod sa gamhanang Tanyon.
Ug naglingkod ako,
usa ka kalag, kansang mga mata
napunting sa naghuliyawng kabataan,
nanaggukdanay sa ibabaw
sa maigang kabalasan.
Ug diha sa ilang kadasig ug katiunay,
mitukbil kanako ang kahilom--
kahilom nga inanayng mikuyanap
ngadto sa kinahiladman sa akong pagkaako.
Ug nahimugso ang usa ka pangutana,
“Asa man ang ilang padulngan?
Padayon ang ilang pagdaghan
samtang padayon ang pag-antos ug ang kakabos.
May kahulogan pa ba kaha unya
ang ilang katawa ug pagginhawa
dinhi ning mapintas nga katilingban?
Dinhi ning nagkalaksot nga kalibotan?”
Ug king kalag nga gidala sa balaang kahilom
nahigmata gikan sa iyang paghikatulog
ug akong nakita ang usa ka matang sa kinabuhi
nga gisalohan sa tanan.
Sila ug ako nagkahiusa diha sa kabalaanon
sa matag sulod-gawas sa hangin sa kinabuhi.
May kahulogan diay sa ilang yanong katawa
sama sa kahulogan sa lubok sa akong dughan.
Unya niadtong maong kahaponon
mitindog ako ug milakang
sa pagtuman sa maong balaang sugo--
ang paghatag ug kahulogan sa kinabuhi
segun sa mando sa akong kahiladman.
(Marso 20, 2001: Sta. Ana, Cagayan Valley)
-JON SAGUBAN
Dakbayan sa Iligan